12 juli 2015

In 2013 haalde Mexico de Verenigde Staten (VS) definitief in als dikste volk ter wereld (bron). De cijfers zijn schokkend. 32,8% van de Mexicanen zijn obese. De verwachting is dat dit cijfer alleen maar zal stijgen, in gedachte hebbende dat 70% van de totale Mexicaanse bevolking nu al kampt met overgewicht en één op de drie kinderen te zwaar zijn (bron).

Het VN rapport van de Voedsel- en Landbouworganisatie wees aan dat één van de oorzaken voor de groeiende Mexicanen het veranderde voedingspatroon bleek te zijn. Met name de armere bevolking wordt dikker en dikker. Goedkope fastfoodketens uit de VS zijn neergestreken in Mexico en daarmee zijn de ongezonde vetten en suikers het land binnengedrongen. De grootst getroffen groep betreft de armeren in de samenleving. Met een laag inkomen is het moeilijker verse en gezonde producten te kopen, vooral voor stedelingen. Voeg daarbij de consumptie van enorme hoeveelheden frisdrank en het obesitas cijfer lijkt verklaard.

Het straatbeeld van Mexico bevestigt bovenstaande. Niet alleen zagen wij veel mensen met overgewicht, maar ook grote bekers gevuld met frisdrank, een fastfood keten op elke hoek van de straat en ontzettend veel chips en snoep. Het beeld in de supermarkt is niet veel anders. Een pak hamburgers kost om en nabij 1$, terwijl je voor een fatsoenlijke broccoli al gauw het dubbele neer moet leggen. Opvallend genoeg kost een 3L Coca Cola fles evenveel als 1L water. Evenals in Nederland, kiezen de armere gezinnen ervoor om in plaats van die ene broccoli en fles water voor hetzelfde geld drie liter Coca Cola en tien hamburgers te kopen. Voor hetzelfde geld “voed” je zo immers meer monden. Dit ongezonde dieet is debet aan de groeiende zwaarlijvigheid in Mexico.

De zwaarlijvigheid zal leiden tot de groei van obesitas gerelateerde chronische ziekten, een trend die een grote bedreiging vormt voor de gezondheidszorg, economie en individuele levens (bron). Met name diabetes vormt daarbij een probleem in Mexico. Eén op de zes Mexicanen lijdt aan obesitas, wat jaarlijks resulteert in zo'n 70.000 doden. In een land dat bekend staat om drugsmoorden en corruptie is suiker de sluipmoordenaar die de meeste slachtoffers eist.

Met deze harde cijfers in het achterhoofd besloot de regering het gevecht met suiker aan te gaan. Eén van de eerste salvo's was het opzetten van een zogenaamde “sugertax” van 10% in 2014 (bron). Gezien de enorme consumptie van frisdranken (gemiddeld drinkt een Mexicaan zo'n 163L Coca Cola per jaar) zorgde deze belastingmaatregel voor een enorme strijd met de frisdrankindustrie. De eerste cijfers zijn echter hoopgevend. Onder andere de universiteit van North Carolina wist te vertellen dat de consumptie van frisdrank in 2014 6% was teruggelopen, in de tweede helft van het jaar zelfs met 12% (bron). De “sugertax” leverde de regering zelfs een slordige 18 miljard pesos op, zo'n 1 miljard euro.

De strijd die Mexico voert tegen de immer groeiende zwaarlijvigheid is voor landen als Nederland interessant om te volgen. Ook in Nederland groeit de zwaarlijvigheid en ook in Nederland staan de armere gezinnen voor de keuze het pak met twintig frikandellen voor een euro mee te nemen en de broccoli te laten liggen (bron).