23 oct 2015

 

We hebben iets nieuws ontdekt. Oké, niet echt “nieuw” nieuw, maar wij hadden het nog nooit gedaan. Couchsurfing is een netwerk over de hele wereld waar mensen een bank en/of bed aanbieden voor reizigers. Het doel: elkaar helpen en leren kennen. Met een gemiddelde hostelprijs van $15 per nacht in Panama en na drie maanden isolement op ons resort, leek couchsurfing ons een leuk probeersel. En we zijn om!

 

Het begon voor ons in Boquete. Na een reis van bijna acht uur stonden we bij de bushalte toen een oude pick up voor kwam rijden. Jorge was, behalve zijn online profiel, een vreemde voor ons en toch stapten we bij hem in de auto. Dat druist toch in tegen les 1 van moeders over de hele wereld. Deze vreemde man bleek een hele lieve Costa Ricaanse jongen die zich met een andere naam voorstelde, met paspoort en al, omdat hij liever niet zijn echte naam gebruikt op het internet. Prima.

 

Jorge was bepaald geen chef dus wij kookten maar al te graag een lekkere maaltijd voor hem. We mochten tenslotte in zijn huis verblijven. Voor dat alles gaf hij ons een tour met zijn auto door het bergdorpje en kwamen we op plaatsen waar we anders niet gekomen zouden zijn. Nadat het ijs gebroken was bleek Jorge een kassenbouwer met een voorliefde voor Nederland. We hadden allebei nooit gedacht dat we op onze reis zoveel over Wageningen en zijn goede professoren zouden praten. Les 1 van moeders om vreemden maar niet te vertrouwen bleek een deukje te hebben gekregen, want Jorge was een aardige, openhartige man die ons een mooie ervaring heeft gegeven.

 

Vol goede moed zochten we internet af naar onze volgende couchsurf in Bocas del Toro. In een barretje in Bocas del Toro ontmoeten we onze host. Een dronken kapitein in een sportbarretje bood ons een biertje aan en verwelkomde ons niet veel later in zijn zeilboot. Na een korte instructie over de werking van de wc. waren we plots de trotse bewoners van een zeilboot in de Panamese Cariben. Niet gek. Al snel werd duidelijk dat Captain Hardy een wandelend maritiem cliché was. De hoeveelheden rum en de vele jaren alleen op zee maakten hem een markante man vol met verhalen, de een nog spectaculairder dan de ander. Na een paar rum vond hij tijd dat we de happy hours in de het stadje van Bocas maar eens moesten verkennen, het was immers Halloween.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In de late uurtjes waren we inmiddels achtergelaten door onze kapitein en keerden we terug naar de boot. Ontzettend gaaf om met een bootje naar je slaapplaats te gaan, die ook nog eens een boot blijkt te zijn. Hoewel we niets over zeilen geleerd hebben, weten we wel iets meer van het zeemansbestaan.

 

We blijven zeker couchsurfen en zijn benieuwd naar onze volgende bijzonder host!

COUchsurfing

mEER LEZEN OVER ONZE REISERVARINGEN? ZIE HIER NOG MEER BERICHTEN!