27 okt 2015

 

Eindeloze stranden en totale verlatenheid. Santa Catalina ligt weggestopt in een hoekje van Panama dat lastig te bereiken is en eigenlijk nooit op de route van een reiziger ligt. Maar het was de moeite waard. Vanuit de bergen ploften we zo uit het niets in een vissersdorpje waar surfers vanuit het hele land heen komen. Om bij de zee te komen, moet je blootvoets een rivier oversteken, soms borst diep als het vloed was. De zee is ruw en de stranden zijn tijdens de eb periode eindeloos.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mocht je ooit nog willen leren surfen met prachtige foto's als bewijs dan is Santa Catalina de plaats in Panama. Los van de beginnersgolven biedt Catalina de professionals ook een uitdaging. De klif (bekend bij de locals als La Punta) biedt uitzicht op een surferhotspot een aantal tientallen meters van de kust waar zelfs met enige regelmaat wedstrijden worden gehouden.

 

Naast surfers doen ook duikers en snorkelaars deze plek aan omdat er een verbinding is met Isla Coiba, een eilandje op ongeveer twee uur varen van Santa Catalina. Dit eiland wordt ook wel de Galapagos van Centraal Amerika genoemd. De kans op walvishaaien, walvissen, dolfijnen, schildpadden en zo veel meer maritiem schoon is heel groot in deze regio. Er bestaan dan ook verschillende duik- en snorkel tours. Een aanrader. Wij hebben er achteraf spijt van dat wij het niet gedaan hebben. Van een stel die we leerden kennen op de zeilboot naar Colombia, bleek dit één van de mooiste plekken te zijn geweest waar zij gedoken hebben. Van hen mag je het wel aannemen, ze zijn Australiërs en vliegen de wereld rond om op bijzondere plekken te duiken. En dus balen wij nu flink.

 

Desalniettemin, zijn we veel meer dagen in Santa Catalina gebleven dan gepland. Voornamelijk omdat wij hele gezellige buren hadden en de manager van Sherrelley Cabañas, Dennis, één van de meest blije en eerlijke mensen was die wij tot nu toe ontmoet hebben. Na 3 maanden met ons tweetjes te hebben doorgebracht in Playa Blanca hadden wij behoorlijk behoefte aan contact met anderen en wij vonden nieuwe vrienden in Chris & Keren. Zij waren net aangekomen in Santa Catalina vanuit de VS en zoals vele andere reizigers, zoals wij, wisten ze niet wat zij wilden 'doen' in het leven. De baan of studie waarin zij zaten bleek toch anders te zijn dan gedacht en ze besloten op reis te gaan om uit een sfeer van verwachtingen en 'moeten' te stappen. Een ontzettend bevoorrechte positie waarin wij zitten. Een grote luxe, die 90% van de mensen in de landen die wij bezoeken zich absoluut niet kunnen permitteren.

 

Wij hebben een ontzettend fijne tijd met ze gehad. En, gelukje voor ons, beide wisten hoe te surfen en Chris was zelfs surfleraar! Toen zij nonchalant voorstelden dat zij het wel aan ons wilden leren, wisten wij niet waar wij met onze geluksgevoelens heen moesten. Nadat Dennis maar $5 per dag wilde voor de huur van de surfboards inclusief 'rashguards', begon onze liefde voor een nieuwe sport.

 

Niet om op te scheppen, maar het bleek dat wij boven gemiddeld goed in surfen zijn – aldus de ervaren surfers :) . Binnen een uur stonden wij al op een 'hardboard' en op dezelfde dag konden wij ook zelf golven pakken. Misschien is dit wel normaal? We horen het graag van andere surfers, behalve wanneer je een deuk in onze ego brengt.

 

Pinky was onze andere vriend. Hij had twee families en de gasten van Sherrelley Cabañas waren er eentje van. Hij liep met ons mee naar de supermarkt of strand en bleef op ons wachten totdat we klaar waren. Ondertussen verdedigde hij onze spullen en speelde hij met de andere vriendelijke honden. 's Nachts sliep hij voor onze deur en blafte de passerende paarden na. Wanneer wij rustig op ons balkon zaten, wilde hij vooral spelen en beet hij in al onze spullen en rende er mee weg.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het dorpje zelf is ontzettend klein en er zijn twee hele simpele supermarktjes. Voor fruit konden wij terecht bij een lokale vrouw die ook sapjes verkocht. De groenteman reed elke vroege ochtend en late middag keihard langs ons verblijf al blèrend in de megafoon zijn goederen te verkopen. Miste je hem, dan had je dikke pech.