23 okt 2015

 

Een klein stukje pacific paradise. In een baai gelegen wordt Playa Venao aan weerszijden ingesloten door groene gebergtes. Wat overblijft is een langgerekt strand met een zee waar surfers hun hart aan kunnen ophalen. Er zijn nu nog maar een paar overnachtingsmogelijkheden, maar Venao is een “gemaakte” plaats waar de funderingen voor grotere resorts al geplaatst zijn. In Venao zijn dan ook geen betaalbare mini-supers of winkeltjes om rond te kijken – doe dus boodschappen in Pedasí! Playa Venao is een strand waar 's avonds feesten zijn en je overdag met de zee als achtergrond muziek kunt genieten van een goed boek. Al met al, heerlijk.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We waren van plan om na Playa Blanca eerst een stop te maken in Chitre en in Las Tablas. Dit waren een aantal plaatsen die we als tip kregen van locals. Na het rondvragen bij een paar Panamezen bleek dat zij ons voornamelijk tips gaven over mooie stranden die een bezoekje waard waren en natuurlijk Boquete. Bij het vragen of Chitre en Las Tablas de moeite waren, werd er alleen schouderophalend gezegd 'het is een leuk klein dorpje, maar niks te doen'. Niets bleek minder waar te zijn. Na het aankomen in zowel Chitre en Las Tablas, besloten wij toch maar de eerstvolgende bus richting Playa Venao te pakken. Geheel onvoorbereid op het feit dat we in één lange ruk naar Venao zouden gaan, hebben wij veel moeten wachten op bussen die net niet aansloten en duurde onze reis uiteindelijk acht uur. Maar wij denken dat een kortere reistijd wel mogelijk is! Vooral wanneer je in bezit bent van een huurauto of gewoon voorbereid op pad gaat. Belangrijk is dan ook te weten is dat in Pedasí (de laatste stop voordat je naar Venao doorrijdt) er een bus heeeeeel vroeg in de ochtend gaat, rond 12.00 uur en de allerlaatste bus naar Venao tussen 14.00-15.00 uur gaat. Wij kwamen onwetend om 12.05 het stadje binnen en gingen doodleuk, maar vooral langzaam, boodschappen doen. Naïef dachten wij dat er wel vaker een bus zou gaan. De bus die je moet pakken is de bus richting Cañas. Het was geen straf om een paar uur in Pedasí te wachten. Het is een pittoresk stadje, waar je heerlijk kunt verdwalen door de mooie straten. De regio is al populariteit aan het winnen onder de expat gemeenschap. Regelmatig reden er jeeps rond met een blanke pensionado's. Ondanks dat we ook stonden te liften, wilde niemand ons meenemen... Heel even twijfelden wij of we in Pedasí zouden blijven overnachten, omdat het aan zee lag, populair is als weekendbestemming voor de Panamezen en je kunt vanuit dit dorpje een tour maken naar Isla de Iguana. Het eiland zelf leek ons niet zo boeiend, maar aangezien het Bultrug walvis seizoen was hadden we een kans om deze grote beesten te zien. Uiteindelijk zijn we niet gebleven omdat we een tour wilden gaan doen naar Isla Coiba, aan de andere kant van de peninsula.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Enfin, Playa Venao. Zoals eerder gezegd is het een mooie baai, met veel groen en populair onder de (surfende) Panamezen om een weekend door te brengen. Als je op het strand staat, vooruit kijkt naar de zee en links en rechts de baai afkijkt voelt het als een geheim paradijsje waar je toevallig (en met veel moeite) gekomen bent. Je hoort verschillende vogels in de bomen zitten en grote ara papegaaien die over je hoofd vliegen. Op de grond voel je geen zacht zand, maar loop je op zandkorreltjes die door de hoeveelheid krabbetjes zijn gemaakt wanneer ze met z'n alleen op zoek gaan naar voedsel. Als jij je weer omdraait om terug te lopen naar het hostel, realiseer jij je dat dit plekje helemaal niet meer zo geheim is en grote landontwikkeling begonnen is. Aan weerszijden van ons hostel waren grote stukken land geklaard en waren ze bezig met constructie. Over een jaar zal het strand bomvol zitten...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hier hebben wij Carlos uit Guatemala en Pamela uit Honduras leren kennen. Leuke mensen waar we een cocktail mee hebben gedronken. Wij zijn ook uitgenodigd om bij hen op bezoek te komen, waar onze moeders wel heel blij mee zullen zijn (zeker met het adresje in Honduras, toch?). Hier voelden wij ons ook bijzonder knullig tussen de giga gespierde surfdudes en dudettes. Niet alleen omdat wij er natuurlijk veel beter uitzagen in ons strandoutfit en we behoorlijk wat aandacht kregen, maar ook omdat wij niet kunnen surfen. Wij stonden in het water, mee te zwemmen met de golven en moesten plaats maken voor surfers die besloten golven 'te pakken' waar wij stonden, top.

 

Waar sliepen wij? We sliepen in Selina Hostel. Iedereen die we in de bus spraken, raadden ons aan om daar heen te gaan. Het is een leuk hostel om haar happy hours, surfers en ontzettend vriendelijk personeel. Ook de opstelling is heel leuk gedaan. Elke slaapzaal of privé kamer zitten in kleurrijke kleine cabañas aan weerszijden van een tuintje. Er is een redelijk diep zwembad, de bar is groot met genoeg zitmogelijkheden zowel aan tafels als in banken. De keuken is echter heel klein en de koelkast was om te huilen. Maar als dat is waar we over klagen, dan hebben we toch wel een heel mooi leven.