18 okt 2015

 

Het is ongelooflijk dat we al 5 maanden op reis zijn. Tijd gaat zo snel!

 

De eerste drie weken Cuba voelden nog als een vakantie, Mexico als een lange lay-over om naar Panama te vliegen. De Ihop (een restaurant dat alleen maar pannenkoeken en wafels serveert!!) in Miami was voor ons een onverwachte bonus. Nu de housesit ten einde komt voelt het alsof onze reis opnieuw begint. (versterkt doordat we door bezoek plots konden genieten van Hollandse kaas, droge worst en zowaar hagelslag).

 

Na de afgelopen 3 maanden op één plek te hebben gezeten is het tijd om te gaan. Hoewel ze soms als tergend langzame weken voelden, vaak rusteloos, nutteloos, is het nu weer bijna voorbij. Er is ons vaak gevraagd wat we nu de afgelopen paar maanden gedaan hebben. Welnu, dat zullen we jullie vertellen. In de toekomst zullen we wat vaker updates posten. ¡Lo prometemos!

 

Housesitting was de eerste paar weken spannend en nieuw. Ten eerste, bij een vreemde in huis komen wonen is raar en 8 dagen met vreemden doorbrengen is nog veel raardererer. Maar dit gaf ons, vooral de honden, een goede mogelijkheid om aan elkaar te wennen en ook de huiseigenaren vonden dat fijn. Je laat tenslotte je beesten achter bij iemand die je niet kent.

 

Je leest het goed “volgende keer”. Willen we dit nog een keer? Ja, maar de komende maanden in ieder geval niet, die staan in het teken van reizen. Housesitting gaf ons de mogelijkheid dutchiesgobananas.com op te zetten. Daarnaast hebben we ons beziggehouden met Engelse lessen, super veel series en films kijken, boeken lezen, vissen, fitness en zwemmen. Ook hebben we bezoek gehad, 2x zelfs, onverwachts en heel gezellig. Vrienden, Lieuwke en Sybrand zijn langsgekomen en kort daarna Maika's ouders. Maika had haar vader alweer 7 maanden niet gezien, dus dat werd hoog tijd. Het bezoek voelde als een vakantie en gaf ons de kans de regio beter te ontdekken.

 

Hier zijn een aantal foto's (op willekeurige volgorde) waar wij van denken dat ze een goede weergave geven van de hoe de afgelopen maanden ons leven eruit heeft gezien.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Uiteindelijk hebben we ruim drie maanden in een nieuw land gewoond, wat toch iets anders is dan op doorreis zijn. Hoewel we op een resort zaten, speelden we wel huisje boompje beestje, zonder boompje in onze penthouse, maar zeker met beestjes. Kat Lizzie stelen we waarschijnlijk en drie maanden met honden en een kat hebben ons in ieder geval voorlopig genezen van eigen huisdieren. Haar. Haar. Haar. Haar. O-ver-al. Al-tijd. Toch stiekem wel heel leuk om het huisdierrijke leven eens te proberen. Voor onze fitheid is het goed geweest, aangezien we twee maal daags en elke dag een grote wandeling maakten.

 

Misschien het mooiste is wel dat we na het boodschappen doen in onze kapotte Land Rover, thuis komen, de boodschappen wegzetten en een plons maken in ons zwembad. Het is geen privézwembad, de rest van het complex mag er ook gebruik van maken, maar op een sporadische gast in het weekend na, was hij helemaal voor ons. Heeeeeeeeerlijk. Nu het ten einde loopt komen we er ook achter dat de keuken en de eettafel op ons balkon gemist gaan worden. Op 12 hoog je bakbanaantjes en tortilla's oppeuzelen met een prachtige bliksemshow boven zee als decor is beslist geen straf. Het leven was mooi hier, en zat vol met luxe die we nu weer voor een paar maanden gaan opgeven en wellicht nooit weer zullen hebben.

 

Daarnaast hebben we toch een paar vrienden weten te maken. De ontzettend aardige bewakers die maar niet konden wennen aan die grote baard, de buschauffeurs die we op onze ochtendwandeling steevast groeten zullen vast ook verbaasd zijn als we er niet meer lopen, onze Cubaans/Duitse onderburen die heerlijke cocktails weten te brouwen, Amerikaans/Nederlandse windmolenbouwers die graag een biertje lusten, er waren genoeg en dat was leuk.

 

Schelpen zoeken op het strand, vissen, baantjes trekken in het zwembad, nog maar eens een serietje opzetten, het kon allemaal. Soms resulteerde het in puur geluk en soms verdwaalden we in gedachten als “waar zijn we in hemelsnaam mee bezig?” “moeten we niet aan het werk?”. Vandaar dat we af en toe een blog schreven en jullie allemaal dwongen onze site te bezoeken. Sorry en bedankt!

 

Vanaf volgende week weer 15 kilo op de rug en op zoek naar nieuw avontuur. Zin aan!

 

-xxx-