30 okt 2015

Dit bergdorpje is de afgelopen jaren een expat toevluchtsoord geworden. Nu Costa Rica wat duurder is geworden, dalen de gringo's massaal neder in Boquete. Ook omdat het blijkbaar gefeatured is in top 5 lijstje die een populair blad onder de pensionado's heeft gepubliceerd. Inmiddels wonen er al rond de 5000 veelal gepensioneerde Noord Amerikanen in Boquete en dat is te merken. In de groene bergen prijken een aantal indrukwekkende villa's en op zaterdag is er een local market (lees: Noord Amerikanen die spullen aan mede Noord Amerikanen verkopen).

De Panamezen zien hun dorp veranderen en weinig zijn positief over deze verandering. De lokale kapper, die overigens bijzonder slecht werk afleverde bij Rolf, woont al 40 jaar in Boquete en zag de laatste jaren de gringo's alles opkopen. Het klopt dat het straatbeeld Amerikaans aandoet met de vele toeristenbars. De gringo's hebben ook een facebookpagina waar ze regelmatig klagen over de ontbrekende diensten of goederen in Panama. Dit gaat niet ongezien en reageren Panamezen weer op hun beurt, dat als ze het niet bevalt, ze weer terug kunnen gaan naar hun thuisland, immers Panama is geen Noord Amerika.

Maar, je komt ook niet naar Boquete voor het dorpje. Boquete biedt wandelaars en natuurliefhebbers zo veel meer. Om en nabij het bergdorpje zijn tal van korte wandelingen vol groene jungle, watervallen en koffietours. Het is wat prijzig, maar het zal de reden zijn waarom je er bent. En zo ook wij. 

Wij hebben de Sendero de los Quetzales gelopen. Een zes uur durende wandeling. Je begint hoog in de bergen in Cerro Punta. Omdat wij met gids hadden geboekt, werden wij hier met een busje heen gebracht. Overigens, is dit iets waar je haast in geforceerd wordt, want overal wordt er aangeraden om met gids te gaan. Wij hadden voordat we op reis gingen een aantal regels opgesteld en een regel die wij hebben is, als het geadviseerd wordt om met gids te gaan, dan ga je met gids. Helaas, hebben wij 110 euro betaald aan een hele mooie wandeling waar er een duidelijk pad ligt en wij dus deze ook zonder gids hadden kunnen lopen.

Terug naar de wandeling. In de ochtend was het bijzonder koud. Maika had op haar 2-weekse reis door Panama besloten dat het land toch te warm zou zijn voor lange mouwen en pijpen en had haar warme kleren in Playa Blanca laten liggen. Rolf, daarentegen, had wel warme kleren mee. Resultaat: Maika liep in de kleren van Rolf. Met deze wandeling daalden wij langzaam af naar Boquete en daarmee zagen wij ook de natuur om ons heen veranderen. Van een bosgebied, liepen wij een jungle in en begon het keihard te regenen. Onze gids kon geluiden van babyvogels in nood nadoen en daardoor hadden wij soms een orkest aan vogels. Ook wist hij een paar apengeluiden, met als gevolg dat we opgeschrikt werden door brullende apen, helaas geen brulaap gezien...

Dichtbij Boquete ligt een dorpje Cerro Punta, waar de langere wandelingen beginnen. Cerro Punta is adembenemend. Met mos bedekte bomen, tal van groente en fruit agricultuur en een veel lager gringo gehalte. Het is er wat koeler, maar koeler in Panama is nog altijd een prima zomerdag in Nederland, dus mocht je in de buurt zijn en een keuze tussen Boquete en Cerro Punta moeten maken: Cerro Punta it is!

Boquete staat ook in het teken van onze allereerste couchsurfing ervaring! Onze host was ontzettend aardig en leidde ons rond in het dorp en omringende bergen. We hebben uitgebreid hier over geschreven in ons couchsurfing artikel.